บทที่ 107

เมื่อเอเลนตื่นขึ้น แสงแดดก็สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างแล้ว

เธอคลึงขมับที่ปวดตุบๆ เล็กน้อย พลันตระหนักได้ว่าเมื่อคืนนี้เธอหลับลึกเป็นพิเศษ หลับลึกจนไม่ฝันอะไรเลย

เธอจำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่ได้นอนหลับสนิทเช่นนี้คือเมื่อไหร่ ความเหนื่อยล้าที่สะสมมานานดูเหมือนจะมลายหายไปเกือบหมดสิ้น

หลังจากทำสมองใ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ